مصرف سالانه ۲ میلیارد متر مکعب آب برای اب‌یاری در تهران و وجود سطح شیب‌دار آن یعنی تهران می‌تواند شهر آب‌نما باشد
در گذشته آب چشمه‌ها در باغ‌ها به جای عبور سریع از جوی‌ها که به فرسایش و محلی برای انتقال زباله تبدیل شده در قالب مسیر‌های سفالی و به شکل اب‌نماهایی آرام و زیبا عبور داده می‌شد.
این روش انتقال اب به برق و رسیدگی چندانی نیاز ندارد و صدای تند آب را به صدایی آرام و یک‌نواخت تبدیل می‌کند. با حفظ آرامش آب فرسایش جوی‌ها هم کاهش پیدا کرده و کارکرد آن‌ها تغییر می‌کند.
علاوه بر این بوستان‌ها که از آب چاه برای اب‌یاری استفاده می‌کنند می‌توانند سرشار از دریاچه ها باشند که ضمن خنک تر کردن هوا در تابستان با ایجاد جریان ورود و خروجی و سطح مناسب و فناوری‌های جدید نیازی به رسیدگی آن‌چنانی هم ندارد.
قایق سواری یکی از ورزش‌های عمومی است که برای اجرای ان به دریاچه نیاز است. و عمق این دریاچه‌ها می‌تواند در حد چند سانت و فقط برای شناور بودن قایق باشد و لزومی به ساخت دریاچه‌های عمیق نیست.
پرورش ماهی و توسعه ورزش ماهی‌گیری که در شهر پر از اظطراب یک تمرین تفکر و آرامش هست نیز بستگی به توسعه این ورزش دارد.
حتی مسیل‌های تهران هم به جای محل رشد و نمو موش‌ها و مکان‌هایی نا امن و مخوف در صورت مدیریت درست و اجتناب از سر‌ریز شدن فاضلاب به مسیر رودخانه‌های شهری و نظافت دائمی، قابلیت تبدیل شدن به مکان‌های تفریحی را دارد.کارگروه دریاچه و آب‌نما بر روی ظرفیت‌های شهر تهران در حوزه اب در کمیته محیط زیست شهری فعالیت می‌کند.
تهران آباد @tehranabad_com
